Θεωρείται η αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία του Αισχύλου – και της κλασικής δραματουργίας, γενικότερα – με πιθανότερο χρόνο διδαχής περί το 493 π. Χ. (αν και υπάρχει η εκδοχή ότι διδάχθηκε, αργότερα, κατά το τέλος της δεκαετίας του 460 π. Χ.).
Πρώτη τραγωδία της τριλογίας που συνέθεταν επίσης οι τραγωδίες «Αιγύπτιοι» και «Δαναΐδες», με σατυρικό δράμα την «Αμυμώνη».
Το θέμα της τριλογίας έχει ληφθεί από τον μύθο των Δαναΐδων, κεντρικό δε μήνυμα η θέση της γυναίκας, σε συνδυασμό με τον θεσμό της ενδογαμίας, της υποχρέωσης δηλαδή της επίκληρης γυναίκας να παντρεύεται μέλος της ευρύτερης οικογένειας, για να μη διασπάται η οικογενειακή περιουσία.