Είναι άγνωστο πότε γράφηκε και παίχθηκε η κωμωδία «Ασπίς», μεγάλα τμήματα της οποίας έχουν χαθεί, ενώ και πολλοί στίχοι είναι πολύ φθαρμένοι. Κι όμως και μόνο τα υπάρχοντα τμήματα όχι απλώς συνθέτουν τελικά ένα «σύνολο» που μπορεί να παρασταθεί, αλλά και συνιστούν μια χαριτωμένη κωμωδία.
Σημειώνεται ότι υπόβαθρο, τρόπον τινά, του θέματος είναι ο θεσμός της ενδογαμίας (η επίκληρος υποχρεούται να παντρευτεί άντρα της ευρύτερης οικογένειας, για να μη διασπάται ο οικογενειακός πλούτος), ο οποίος ήταν το επίκεντρο και της τραγωδίας «Ικέτιδες» του Αισχύλου, περίπου δύο αιώνες πριν. Η υποχρέωση του αδελφού «να προικίσει την αδελφή», αλλά και ο έρως, καθώς και – πάντοτε και ιδίως εδώ – η πλεονεξία, είναι το πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσεται η δράση. Ο νέος φεύγει στρατιώτης/μισθοφόρος, ώστε με μισθούς και κυρίως με λάφυρα να προικίσει την αδερφή του. Ο δούλος του γυρίζει γεμάτος λάφυρα, αλλά και με την κατεστραμμένη ασπίδα του νέου και, από παρεξήγηση, αναγγέλλει ότι αυτός έχει πέσει στο πεδίο της μάχης, ενώ αυτός τελικά γυρίζει… Ο πλεονέχτης θείος της νέας σπεύδει να επωφεληθεί και απαιτεί, κατά τον νόμο, να την παντρευτεί, για να πάρει την περιουσία της… Όμως όχι μόνον δεν θα πραγματοποιηθούν τα σχέδιά του, αλλά και θα αποκαλυφθεί ο χαρακτήρας του… Ενδιαφέρον στοιχείο στην όλη δομή και ανάπτυξη της δράσης είναι ότι με προεξαγγελτικό μονόλογό της η θεά Τύχη λέει εξ αρχής στους θεατές τι ακριβώς θα παρακολουθήσουν.
