Η πρώτη τραγωδία, «Αγαμέμνων», αναφέρεται στην απαρχή του κρίματος της Κλυταιμήστρας. Ο Αγαμέμνων επιστρέφει στο Άργος νικητής και τροπαιούχος. Τον συνοδεύει η σκλάβα-ερωμένη του Κασσάνδρα, που προσωποποιεί το κορύφωμα της συζυγικής ατίμωσης για την Κλυταιμήστρα. Εκείνη, χαροκαμένη από τη φιλοδοξία του άντρα της που θυσίασε την κόρη τους Ιφιγένεια, απατημένη κι ολομόναχη, έχει βρει στήριγμα στον Αίγισθο που αντικαθιστά τον Αγαμέμνονα στο συζυγικό κρεβάτι και το θρόνο. Απώτερος σκοπός του Αίγισθου είναι να χρησιμοποιήσει την Κλυταιμήστρα ως όργανο της εκδίκησής του, για τον απαίσιο φόνο των αδελφών του από τον πατέρα του Αγαμέμνονα, Ατρέα, που πρόσφερε τις σάρκες τους σε δείπνο στον πατέρα τους, Θυέστη. Ο σκοπός Αίγισθου – Κλυταιμήστρας επιτυγχάνεται. Η Κλυταιμήστρα, μετά τα υποκριτικά «καλωσορίσματα» δολοφονεί τον σύζυγό της στο λουτρό που του ετοίμασε και αμέσως έπειτα την Κασσάνδρα. Ο χορός, οι πολίτες του Άργους, που ήδη έχουν βιώσει την τυραννική αρχή της Κλυταιμήστρας και του Αίγισθου, μετά από μια απελπισμένη και μάταιη προσπάθεια να αποδώσουν εκείνοι δικαιοσύνη, προαναγγέλλουν τα μελλούμενα, ευχόμενοι την λυτρωτική επάνοδο του Ορέστη. Η Κλυταιμήστρα κλείνει την πρώτη τραγωδία με την παρέμβασή της και την τελείως έξω από τα πεπρωμένα να συμβούν διαβεβαίωση ότι βασιλεύοντας εκείνη και ο Αίγισθος «καλά θα ‘μαστε στο παλάτι αυτό».
ΟΡΕΣΤΕΙΑ: ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
€4.00
Άλλα Έργα
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
της μητροκτονίας (ο Ορέστης εκδικούμενος τον φόνο του πατέρα του Αγαμέμνονα, σκοτώνει την φόνισσα-μάνα του, Κλυταιμήστρα) ο Αισχύλος κηρύσσει την ανάγκη να επικρατήσει η ανθρώπινη δικαιοσύνη, με κύριο γνώρισμα την επιείκεια, αντί της άτεγκτης «δικαιοσύνης» των Ερινύων, της δεισιδαιμονίας και του φόβου.
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Η τραγωδία αυτή - και η τριλογία της – συνιστά μια πιο αποφασιστική παρέμβαση του Αισχύλου στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα της ταραγμένης εποχής κατά την οποία συνθέτει και διδάσκει το δράμα του. Μέσα από τον μύθο του Προμηθέα ο Αισχύλος προβάλλει την ανάγκη να υπάρχει πολιτική/κοινωνική ανοχή.
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Είναι η μόνη, σωζόμενη τραγωδία της αρχαίας δραματουργίας, το θέμα της οποίας δεν λαμβάνεται από μύθους ή τα ομηρικά έπη ή παράδοση, αλλά αποτελεί δραματοποίηση πραγματικού ιστορικού γεγονότος, της ναυμαχίας της Σαλαμίνας και της οριστικής λήξης των Μηδικών πολέμων, με νίκη των Ελλήνων, πρωτοστατούντων των Αθηναίων
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Θεωρείται η αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία του Αισχύλου - και της κλασικής δραματουργίας, γενικότερα - με πιθανότερο χρόνο διδαχής περί το 493 π. Χ..Πρώτη τραγωδία της τριλογίας που συνέθεταν επίσης οι τραγωδίες «Αιγύπτιοι» και «Δαναΐδες», με σατυρικό δράμα την «Αμυμώνη».
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Η τριλογία συνιστά κολοσσιαία σύλληψη και σύνθεση, με την οποία ο Αισχύλος επιχειρεί να θωρακίσει το δημοκρατικό πολίτευμα που βιώνει και αναπτύσσει η κοινωνία της Αθήνας, με ένα δεύτερο στοιχείο, μετά την «πολιτική - κοινωνική ανοχή», που προέβαλε με την τριλογία του «Προμηθέα». Τώρα, με την «Ορέστεια», μέσα από τον μύθο του απωτάτου εγκλήματος
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Ο Αισχύλος ανιχνεύει και αναλύει την προσωπική ευθύνη στις πράξεις του ανθρώπου, ταυτόχρονα όμως προβάλλει τα δεινά του εμφυλίου πολέμου, μέσα από την αδελφοκτόνο αντιπαράθεση των γιων του Οιδίποδα, Ετεοκλή και Πολυνείκη, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο.