ΑΧΑΡΝΗΣ

Δραματουργός:

Η κωμωδία «ΑΧΑΡΝΗΣ» είναι η αρχαιότερη από τις σωζόμενες και η τελευταία την οποία ο Αριστοφάνης παρουσίασε στο κοινό μέσω άλλου, λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Είχαν προηγηθεί τα δύο αμέσως προηγούμενα χρόνια οι κωμωδίες, οι «ΔΑΙΤΑΛΗΣ» (427 π. Χ,)και οι «ΒΑΒΥΛΩΝΙΟΙ» (426 π. Χ.) που επίσης παρουσιάσθηκαν μέσω τρίτου. Η κωμωδία «ΑΧΑΡΝΗΣ» γράφηκε και διδάχθηκε το 425 π. Χ. και είναι  – μαζί με την «Λυσιστράτη» (411 π. Χ.) – το πιο άμεσα και έντονα αντιπολεμικό έργο του.

Η κωμωδία πήρε τον τίτλο (ΑΧΑΡΝΗΣ – Αχαρνέες:  κατά συναίρεση των δύο ‘ε’ σε ’η’ αρχικά και αργότερα σε ‘ει’) από τον Χορό των Αχαρνέων που αντιπροσωπεύει την, μεταστρεφόμενη με την εξέλιξη της δράσης, κοινή γνώμη. Αρχικά υπέρ του πολέμου οι Αχαρνείς, μεταστρέφονται εναντίον του και τάσσονται σταθερά υπέρ της ειρήνης, που έχει κηρύξει –κυριολεκτικά για τον εαυτό του και μόνο – ο Δικαιόπολις. Ο οποίος και θριαμβεύει, καθώς όλοι γοητεύονται από τα καλά της ειρήνης και προσχωρούν σ’ αυτήν. Μένει έξω από αυτήν ο πολεμοχαρής στρατηγός Λάμαχος που εννοώντας, λόγω συμφέροντος, να εξακολουθεί να μάχεται στον πόλεμο – που ο ίδιος συντηρεί – υποφέρει τα πάνδεινα.

Το έργο παρουσιάζεται κατά τον έκτο χρόνο του Πελοποννησιακού πολέμου, στην κορύφωση της αντιπαράθεσης της πρώτης φάσης  του (431 – 421 π. Χ.). Στο έργο αυτό, καθαρότερα και εντονότερα από οποιοδήποτε άλλο έργο της κλασικής δραματουργίας, επισημαίνεται – με σατιρική διάθεση πάντοτε – ο κίνδυνος που ελλοχεύει για τον Ελληνισμό, λόγω της, κατόπιν προσκλήσεως των αντιμαχομένων Ελλήνων, ανάμιξης των Περσών στα ελληνικά πράγματα.

4.00