Ο Ευριπίδης γράφει τις «Ικέτιδες» παίρνοντας το θέμα του από τον «Θηβαϊκό κύκλο». Δραματοποιεί την μεταθανάτια περιπέτεια των ηγετών του στρατού των Αργείων που σκοτώθηκαν στην εκστρατεία των «Επτά επί Θήβας». Οι Θηβαίο, καταπατώντας πανελλήνιο έθιμο, μετά την νίκη τους αρνήθηκαν την ταφή των νεκρών Αργείων. Ο βασιλιάς του Άργους ‘Αδραστος, ο μόνος που δεν σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης, πηγαίνει στην Αθήνα και με τις μάνες των νεκρών στρατηγών – από τις οποίες και ο τίτλος του δράματος – ζητεί την παρέμβαση του Θησέα προκειμένου να αποδοθούν προς ταφήν οι νεκροί του πολέμου. Ο βασιλιάς της Αθήνας, πριν αποφασίσει, ακούει τις ιταμές απαιτήσεις του κήρυκα των Θηβαίων , να μην αναμιχθεί στην υπόθεση. Η στιχομυθία Θησέα – Κήρυκα είναι μια αδρότατη καταγραφή της συλλογιστικής και της δράσης μιας απολυταρχικής και μιας δημοκρατικής πολιτείας. Ο Θησέας διώχνει τον Θηβαίο κήρυκα και, έχοντας την σύμφωνη γνώμη των πολιτών της Αθήνας, εκστρατεύει κατά της Θήβας, νικά τους Θηβαίους και θάβει κατά τα πατροπαράδοτα τους νεκρούς Αργείους στον Κιθαιρώνα, ενώ τις σορούς των στρατηγών τις φέρνει στην Αθήνα και τις παραδίδει στις μάνες των νεκρών και στον Άδραστο.
Πολλές είναι οι παραινέσεις που διατυπώνονται για την τήρηση του δικαίου και των απαράγραπτων ηθικών κανόνων, καθώς και την αποφυγή ανοσιουργημάτων, όπως αυτό της απαγόρευσης της ταφής νεκρού και μάλιστα νεκρού πολέμου. Η μεταθανάτια αυτή ποινή να αφήνεται άταφος ο νεκρός ήταν πράξη απόλυτα καταδικαστέα διαχρονικά και σε πανελλήνια κλίμακα. Το ίδιο όμως επιτακτικές είναι και οι παραινέσεις για την ανάγκη επίλυσης των μεταξύ των πόλεων διαφορών με διάλογο και όχι με πόλεμο.
Το δράμα περιλαμβάνει και αναπαράσταση θανάτου επί σκηνής, πράγμα σπανιότατο στην κλασική δραματουργία, καθώς οι δραματουργοί απέφευγαν την επί σκηνής αναπαράσταση βίας και πολύ περισσότερο θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό ότι από στα σωζόμενα δράματα βία επί σκηνής έχουμε μόνο στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, με το κάρφωμα του τιτάνα στον βράχο του Καυκάσου. Θάνατο επί σκηνής παριστά ο Ευριπίδης στις «Ικέτιδες» με την αυτοκτονία της συζύγου αργίτη στρατηγού Καπανέα, της Ευάδνης, που πέφτει στην νεκρική πυρά του άντρα της. Προηγουμένως, θάνατο είχε αναπαραστήσει επί σκηνής και ο Σοφοκλής, με την αυτοκτονία του Αίαντα, στην ομώνυμα τραγωδία. (Φόνοι, φριχτότατοι μάλιστα, περιγράφονται τελούμενοι ή αφού έχουν γίνει, χωρίς όμως ποτέ να αναπαρίστανται επί σκηνής).
