Το δράμα «Ρήσος» (το λιγότερο γνωστό στο ευρύ κοινό, καθώς ελάχιστες φορές έχει παρασταθεί) αποτελεί θαυμάσια δραματοποίηση της Ραψωδίας Κ της Ιλιάδας («Δολώνεια»), όπου οι Τρώες στέλνουν κατάσκοπο στο στρατόπεδο των Ελλήνων τον Δόλωνα, που πιάνουν και σκοτώνουν ο Οδυσσεύς και ο Διομήδης. Αυτοί, στην συνέχεια, επιχειρούν καταδρομική νυκτερινή διείσδυση στο στρατόπεδο των Τρώων για να σκοτώσουν τον Έκτορα, αλλά σκοτώνουν τελικά τον Θράκα βασιλιά Ρήσο, που έχει φτάσει εκείνη την ημέρα για να ενισχύσει τους Τρώες.
Είναι συνταρακτικό έργο στην δομή και στην ανάπτυξη, το μόνο της αρχαίας δραματουργίας που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στην διάρκεια της νύκτας. Με ανάλαφρο τόνο και λόγο και διανθισμένο με κωμικές σκηνές, αναπτύσσεται στο τραγικό πλαίσιο του πολέμου, τον οποίο στηλιτεύει.
Πιθανός χρόνος διδαχής του έργου, το 424 π. Χ. όταν τις τύχες Αθηνών και Σπάρτης ορίζουν οι δύο ηγέτες τους Κλέων και Βρασίδας, αντίστοιχα, πολεμοκάπηλος ο πρώτος, στρατοκράτης ο δεύτερος – που απηχούνται στον Έκτορα και τον Ρήσο του δράματος (παρά το γεγονός ότι είναι σύμμαχοι). Το τραγικό στοιχείο κορυφώνεται με τον θρήνο της Μούσας για τον νεκρό γιο της Ρήσο, την στιγμή που ο Έκτωρ ξεσηκώνει με ενθουσιασμό τους Τρώες για την τελική επίθεσή τους, σε μια έξαρση της τραγικής ειρωνείας, καθώς οι πάντες γνωρίζουν την κατάληξη του Τρωικού πολέμου. Και είναι αυτή η τραγική ειρωνεία μια προειδοποίηση που κάνει ο Ευριπίδης για το άδηλο της έκβασης του πολέμου, στην δίνη του οποίου ήταν τότε βυθισμένη η Αθήνα και ολόκληρη η Ελλάδα.
